Aan het wachten bij het windscherm terras

Ik had mijn ouders al een jaar niet gezien! Ongelofelijk hé? Dit komt omdat ik stage heb gelopen in het buitenland. Toen ik terugkwam, waren zei op vakantie, waardoor we dus niet elkaar meteen in de armen konden sluiten. Ik zat op een terras en toen belde mijn moeder: ze waren eerder teruggekomen en wilde mij meteen opzoeken. Ik zei waar ik was, mijn favoriete café, en ze zeiden dat ze eraan kwamen. Ik zat te wachten achter een windscherm terras en vond het opeens super spannend! Waarom weet ik eigenlijk niet, misschien, omdat je elkaar dan zo lang niet ziet, gaat het toch op je zenuwen zitten. Ze waren later, ik zat inmiddels al een halfuur te wachten, en ik vond het steeds spannender worden. Toen ik ze eenmaal zag lopen, begon ik meteen te huilen. Gek, maar dit waren echt de zenuwen. Mijn moeder begon natuurlijk ook meteen te huilen. Dus het was een sentimentele weerzien van jewelste. Mijn vader knuffelde mij ontzettend lang, waardoor ik ook een beetje moest huilen weer. Daarna was het genoeg geweest, we bestelde een fles wijn en begonnen meteen te lachen. Werkelijk een bijzondere ontmoeting. Echt heel erg leuk.